Η εμφάνισή του με μαύρη φουστανέλα, τα «αιματοβαμμένα» μοντέλα και το ελληνικό τσαγανό του απογείωσαν το όνομα του Ελληνοαυστριακού σχεδιαστή Nicolas-Andreas Τaralis. Το πετυχημένο πάντρεμα ελληνικής παράδοσης και βαμπίρ ήταν αρκετά για να αποσπάσουν τα εύσημα από τους «σκληρούς» της μόδας στο Παρίσι, όπου και παρουσίασε τη συλλογή του. Ο Nicolas-Andreas Taralis γεννιέται πριν από 36 χρόνια στο Τορόντο του Καναδά από πατέρα Έλληνα και μητέρα Αυστριακή.
Η αγάπη του για το σχέδιο και τον χώρο της μόδας τον οδηγούν σε πολύ νεαρή ηλικία στη διάσημη σχολή Parsons School of Design της Νέας Υόρκης, για να συνεχίσει στο Πανεπιστήμιο Καλών Τεχνών της Βιέννης με καθηγητή τον διάσημο μετρ μόδας Helmut Lang. Το τέλος των σπουδών του τον βρίσκει να δουλεύει δίπλα στον Hedi Slimane, σχεδιαστή του οίκου Dior Homme. Με τις πρωτοποριακές ιδέες του, τη σκληρή δουλειά, τις γνώσεις και τη φαντασία του, ο νεαρός Νικόλας θα αποσπάσει σε σύντομο χρονικό διάστημα το ενδιαφέρον του κοινού κατακτώντας το χειροκρότημα και την αναγνώριση. Το 2003, σε ηλικία 28 ετών, ιδρύει τη δική του φίρμα με την επωνυμία «Nicolas Andreas Taralis», ενώ μόλις μέσα σε δύο χρόνια καταφέρνει να δημιουργήσει θόρυβο γύρω από το όνομά του κερδίζοντας σε διαγωνισμό στη Βιέννη τον τίτλο του «Καλύτερου Νέου Σχεδιαστή». Την επόμενη χρονιά κάνει το πρώτο του μεγάλο βήμα: λαμβάνει το «διαβατήριο» προκειμένου να παρουσιάσει τη δουλειά του στο πλαίσιο της επίσημης Εβδομάδας Μόδας της παρισινής πρωτεύουσας και με την πρώτη του κολεξιόν βγάζει ασπροπρόσωπους όσους πίστεψαν στο ταλέντο του. Η επιτυχία της δουλειάς του κάνει το 2006 τον διάσημο οίκο Cerruti να τον προσέξει και να τον προσλάβει ως διευθυντή Δημιουργικού.
Με την επιτυχία που γνώρισε στον ιταλικό όμιλο είχε παραμελήσει τον δικό του οίκο, με αποτέλεσμα η φετινή κολεξιόν του να είναι η πρώτη που παρουσίασε ύστερα από τρία χρόνια προσωπικής απουσίας. Όσον αφορά στις δημιουργίες του, ο ίδιος δήλωσε πρόσφατα: «Τα ρούχα μου είναι λίγο πιο καλλιτεχνικά από αυτά που έχει συνηθίσει το κοινό και πολλές φορές χειροποίητα. Η αλήθεια είναι ότι δεν μου αρέσουν τα “ρούχα υπερπαραγωγή”. Θέλω κάθε μοντέρνα γυναίκα να αισθάνεται άνετα σε κάθε της εμφάνιση». Μεγάλη επιτυχία σημειώνουν και τα αντρικά ρούχα του, για τα οποία ο ίδιος θα πει: «Τα αντρικά κομμάτια μου είναι λίγο πιο εκκεντρικά από τα γυναικεία. Τα κουστούμια με τις λεπτές γραβάτες, που παραπέμπουν στη δεκαετία του ’70, και οι μπότες ιππασίας είναι απαραίτητα αξεσουάρ για κάθε άντρα που σέβεται τη μόδα...». Ο νεαρός σχεδιαστής, αν και δεν επισκέπτεται συχνά την Ελλάδα, φροντίζει να δείχνει με κάθε τρόπο την υπερηφάνειά του για τις ελληνικές ρίζες του. Η επιλογή μοντέλων από τα πάτρια εδάφη, όπως η Ισμήνη Παπαβλασοπούλου, καθώς και η πρόσφατη αμφίεσή του αποδεικνύουν περίτρανα το πάθος του για καθετί ελληνικό. Ακόμη κι αν το τελευταίο εξαντλείται στις 400 πιέτες μιας μαύρης φουστανέλας...
Πηγή: Θέμα
